عارفه

زینب کبری زمانی که از شهادت علی اکبر باخبر شد، در حالی که صدا می زد: « واحبیباه، وابن أخیاه، واعلیاه، ای محبوب دلم ،ای پسربرادرم، ای علی جان! » برای دل داری حسی به استقبال او شتافت.
همین زینب، هنگامی که اسرا را از کنار بدن های مطهر شهدا عبور دادند، امام سجاد را دید که با مشاهده این منظره دل خراش و رها کردن بدن ها در بیابان، بسیار منقلب شده یود، نزد او آمد و صدا زد:
مالی أراک تجود بنفسک یا بقیه جدی و اخوتی، فوالله إن هذا عهد من الله إلی جدک و ابیک…!
این چه حالت است که در تو می بینم ای یادگار جد و پدر برادران، به خدا قسم که این عهدی از طرف خدا به جد و پدرت بود…!
سپس آنچه را از پدر و جد خویش شنیده بود- که جماعتی می آیند و این اجساد مطهر را دفن می کند- برای امام سجاد بیان کرد و بدین وسیله از تألم های عمیق روحی یادگار برادرش کاست.