عارفه

از دیگر وظایف بانوان، پرستاری از بیماران و مجروحان و اطفال بود. قبل از واقعه، مراقبت از بیماران کاروان را بر عهده داشتند: چنان که در شب عاشورا زینب مشغول پرستاری از امام زین العابدین بود و در بحبوحه نبرد، آنان به مداوا و مراقبت مجروحان می پرداختند. حتی امام حسین خود نیز پیش از وداع آخر برای مداوای جراحاتی که در میدان بر آن حضرت وارد شده بود، به خیمه ها آمد. امام سجاد درباره حضرت زینب می فرماید: وی با آن همه رنج و تعب از کربلا تا شام به پرستاری عیال زاری اطفال و تفقد احوال جمعی پریشان روزگار می پرداخت. وی از شدت خستگی و مشکلات، گاه از پای در می آمد: چنان که در یکی از منازل، نشسته به نماز مشغول بود. سبب را جویا شدم، گفت: سه شب است که غذای خود را به اطفال خردسال می دهم و امشب از شدت گرسنگی قدرت به پای ایستادن ندارم.